Σας παραθέτω την δική μου εκδοχή για τα παιχνίδια του μυαλού και εσείς θα συμπεράνετε πώς αυτά οδηγούν στην αυτογνωσία. Και πώς όλα όσα αισθανόμαστε βρίσκονται μόνο στο μυαλό μας και όχι στο μέρος όπου ζούμε.
- Ξημέρωσε ξανά και εσύ έχεις άγχος πριν να σηκωθείς, πριν να πας στη δουλειά.
- Όλα είναι στο μυαλό. Καλύτερα να είσαι ήρεμος, θα πάρεις καλύτερες αποφάσεις.
- Περνάς από την Αριστοτέλους και είσαι μωρό.
- Λίγο αργότερα σηκώνεις το κεφάλι σου και είσαι ήδη μαθητής και τρέχεις να πας φροντιστήριο. Κουβαλάς το σταυρό του υποψήφιου φοιτητή.
- Μυρίζεις τον αέρα και βλέπεις ότι ήρθε η άνοιξη και είσαι βόλτα με φίλους για καφέ όλο γέλια και χαρές.
- Το μέρος είναι το ίδιο. Αλλά η ψυχολογία σου κάθε φορά τελείως διαφορετική. Λες και κάθε φορά που περνούσες δεν ήταν ο ίδιος δρόμος. Αδυνατείς να φανταστείς ότι μπορεί να συνδέεται το ίδιο μέρος με τόσες πολλές καταστάσεις.
- Κοιτάζεις γύρω σου και βρίσκεσαι στριμωγμένος να παρακολουθείς πολιτιστικές εκδηλώσεις στην πλατεία.
- Με τόσο διαφορετικές παρέες, εκδηλώσεις… Εμείς μεγαλώνουμε αλλά ο χώρος παραμένει ο ίδιος! Κι όμως! Δεν είναι περίεργο; Τελικά… όλα είναι παιχνίδια του μυαλού!
- Σε μια φωτογραφική στιγμή βρίσκονται στο δρόμο δίπλα δίπλα άτομα με τελείως διαφορετικά άγχη, επιδιώξεις και ωριμότητα και φυσικά τελείως διαφορετική ψυχική διάθεση. Άλλοι είναι νήπια, άλλοι μαθητές, άλλοι φοιτητές, άλλοι είναι εργαζόμενοι…
- Το μέρος αυτό, η Αριστοτέλους, και γενικά ολόκληρη η γη δεν αλλάζει.
- Μπορούμε να ταξιδεύουμε πάνω της με καλή αλλά και με κακή διάθεση.
Με λαμπερό βλέμμα ή με καταρρακωμένο ύφος.
Όλα είναι παιχνίδια του μυαλού. Από εμάς εξαρτάται…
πηγή ideas4u.net