Κοροϊδία του κράτους με “Επιδοτήσεις” προς Ανέργους με τον Παναγιώτη Σοφιανόπουλο

Πρόσφατα, αποφασίστηκε να ενταχθούν στο Εθνικό Αποθεματικό Απροβλέπτων, στη Δράση 1 «Σχέδιο στήριξης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών ανέργων και νέων επιχειρηματιών (σε φάση start-up)», που αφορά στην ίδρυση νέων επιχειρήσεων από ανέργους, και οι επιλαχούσες προτάσεις.

Αυτό βέβαια είναι εν πρώτοις καλό, καθώς πρόκειται για ένα πρόγραμμα που επιδοτεί θεωρητικά κατά 100% τα επιχειρηματικά σχέδια ανέργων, όταν κατά κανόνα, η επιδότηση σε άλλα προγράμματα είναι 30 με 40%.

Λέμε «θεωρητικά» διότι για να είναι και πραγματικά 100% η επιδότηση θα έπρεπε τα αιτούμενα ποσά να είναι εντός των ορίων που θέτει το Πρόγραμμα σε ΟΛΕΣ τις κατηγορίες δαπανών, πράγμα βέβαια σχεδόν αδύνατον. Αν έστω και σε μία δαπάνη, το ποσό που καλείται να καταβάλει πραγματικά ο νέος επιχειρηματίας υπερβαίνει το ανώτατο όριο που θέτει το πρόγραμμα, τότε το ποσό της επιδότησης περιορίζεται στο μέγιστο που προβλέπει το Πρόγραμμα. Αν για παράδειγμα το όριο για μια δαπάνη ήταν 2.000€ και στον δικαιούχο κόστισε πραγματικά 2.100€, τότε θα επιδοτηθεί για τη συγκεκριμένη δαπάνη 2.000€, συνεπώς στην πραγματικότητα η επιδότηση δεν θα είναι 100%.

Εν πάση περιπτώσει, εάν ήταν ένα πρόγραμμα που θα βοηθούσε ουσιαστικά τους ανέργους να αναπτύξουν κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα, θα το χαρακτηρίζαμε εξαιρετικά καλό έστω και εάν η πραγματική επιδότηση ήταν χαμηλότερη του 100%.

Με δεύτερες σκέψεις όμως και περισσότερη μελέτη επί των λεπτομερειών του Προγράμματος, κατανοεί κανείς ότι το όλο θέμα είναι σχεδόν … άνθρακες ο θησαυρός.

Γιατί; Διότι το Πρόγραμμα δίδει τη δυνατότητα στους δικαιούχους, να λάβουν το 50% του συνολικού προϋπολογισμού (άρα ποσά έως 17.500€) με Προκαταβολή. Δεδομένου ότι το Πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε ανέργους και μάλιστα εν μέσω μιας τόσο αρνητικής οικονομικής συγκυρίας (που στους περισσότερους συμπολίτες μας η όποια ρευστότητα διέθεταν έχει εξαντληθεί ή κοντεύει να εξαντληθεί), γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η λήψη της προκαταβολής είναι μεγίστης σημασίας προκειμένου εκ των δικαιούχων, να έχει κανείς τη άνεση κίνησης.

Άνευ της προκαταβολής, είναι εξαιρετικά δύσκολο έως και αδύνατο, από ανέργους και εντός αυτής της συγκυρίας, να έχουν την επαρκή ρευστότητα για να προχωρήσουν σε ιδία χρηματοδότηση του επενδυτικού σχεδίου που έχουν στο μυαλό τους και έχουν υποβάλλει και πρόταση στο Πρόγραμμα. Επομένως, χωρίς την προκαταβολή, πολλοί δικαιούχοι απλά δεν θα έχουν τη δυνατότητα υλοποίησης του προγράμματος, καθώς απαιτείται η διενέργεια των διαφόρων δαπανών και εξόφλησή τους από τον ίδιο τον δικαιούχο και έπειτα η πληρωμή – επιδότησή τους. Το έπειτα σημαίνει μετά από 7 μήνες, τμηματικά και εμπειρικά, έως το να φτάσουν στο 100%, απλώνεται περίπου σε μια διετία.

Εάν όμως λάβει κανείς την προκαταβολή, υπολογίζουμε μετά από 3 με 4 μήνες, δηλαδή σχετικά σύντομα και καθώς η προκαταβολή είναι έως το 50% του προϋπολογισμού, θα έχει κανείς την απαραίτητη ρευστότητα προκειμένου να κινηθεί και να υλοποιήσει το επενδυτικό σχέδιο που είχε στο μυαλό του. Για να λάβει όμως κανείς την Προκαταβολή χρειάζεται Εγγυητική Επιστολή.

Τι χρειάζεται όμως για να λάβει κανείς Εγγυητική Επιστολή; Οι τράπεζες για να δώσουν Εγγυητική Επιστολή αυτή τη περίοδο, παρόλο που δεν βγάζουν χρήμα από το Ταμείο τους, ζητούν κατά κύριο λόγο cash collateral (δηλαδή ισόποση χρηματική κατάθεση από τους δικαιούχους ή από δικά τους πρόσωπα). Επίσης αλλά με λιγότερες πιθανότητες, ζητούν προσημείωση ακινήτου, είτε Εγγυητή με πολύ καλό εισόδημα.

Είναι λοιπόν δυνατόν ένας άνεργος και στη σημερινή συγκυρία να λάβει Εγγυητική Επιστολή; Μάλλον αδύνατον. Είναι δυνατόν, χωρίς την προκαταβολή να αυτοχρηματοδοτήσει κάτι τέτοιο; Προφανώς όχι.

Άρα το Πρόγραμμα της 100% επιδότησης ανέργων, κατ’ ουσίαν αυτοακυρώνεται.

Οι πολιτικοί λένε εάν ερωτηθούν ή και αυτοβούλως, ότι «βοηθούν τους ανέργους γιατί με πρόγραμμα, τους επιδοτούν κατά 100% για έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας» αλλά έτσι όπως έχουν δομήσει το πρόγραμμα, σχεδόν καταλήγει ως να μην υφίσταται, αφού πολύ λίγοι εκ των δικαιούχων ανέργων, θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που θέτει η πολιτεία και εντέλει, θα λάβουν την επιδότηση.

Νομίζει κανείς ότι η πολιτεία και οι εμπλεκόμενοι κρατικοί φορείς δεν γνωρίζουν αυτές τις δυσλειτουργίες και τα εμπόδια; Προφανώς τα γνωρίζουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν θέλουν να βοηθήσουν και το πρόγραμμα αυτό ή όποιο άλλο βγει, το βγάζουν ώστε στα λόγια να φαίνεται καλό και να δημιουργούν εντυπώσεις, αλλά στην πραγματικότητα, η πολιτική που εφαρμόζουν στα πλαίσια των μνημονίων, είναι περιοριστική και ύφεσης (αυτό συνεπάγεται και αυξανόμενη ανεργία).

Πηγή financebeast.com