Πως να ελαφρύνετε τα βάρη σας στις τράπεζες ( Κωνσταντίνου Μαριόλη -Πηγή:www.capital.gr)

Του Κωνσταντίνου Μαριόλη

Οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την Τρόικα για τις ρυθμίσεις των στεγαστικών δανείων είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρτιση ενός νομοσχεδίου με πολλούς περιορισμούς και μόνο για τους ενήμερους δανειολήπτες. Ο “Νόμος Κατσέλη” από την άλλη, αφορά συγκεκριμένες περιπτώσεις δανειοληπτών που δηλώνουν… πτώχευση. Και οι υπόλοιποι;

Μία μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει δάνεια και κάρτες, τα οποία δεν μπορεί να εξυπηρετήσει πλέον, ενώ την ίδια ώρα δεν μπορεί να “αποδείξει” τη δυσμενή οικονομική του κατάσταση, λόγω των στενών ορίων των νομοσχεδίων.

Την κατάσταση αυτή καλούνται να αντιμετωπίσουν οι τράπεζες, οι οποίες βλέπουν τους ισολογισμούς τους να επιδεινώνονται διαρκώς. Ξέρουν ότι σε μεγάλο βαθμό η έκρηξη των επισφαλειών μπορεί να αποδειχθεί μοιραία. Μάλιστα, οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις τοποθετούν το αποκορύφωμα της ανοδικής τάσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων μέσα στο 2014.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι πιστωτικοί όμιλοι εξετάζουν όλες τις περιπτώσεις δανειοληπτών που καθυστερούν στην εξυπηρέτηση των υποχρεώσεών τους, επικαλούμενοι τις δυσμενείς συνθήκες. Όσοι λοιπόν έχουν πληγεί από την κρίση αλλά… δεν τους φαίνεται, μπορούν να επισκεφθούν το κοντινότερο υποκατάστημα της τράπεζας από την οποία έχουν λάβει το δάνειο και απλά να δηλώσουν αδυναμία πληρωμής.

“Ακούμε όλους τους πελάτες και προσπαθούμε να βρούμε λύση που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές”. Με αυτή τη φράση, αρμόδια στελέχη συστημικών τραπεζών περιγράφουν την κοινή αντίληψη που τους διέπει, στην αντιμετώπιση του φαινομένου των μη εξυπηρετούμενων δανείων. “Ο νόμος χωρίζει τα νοικοκυριά σε κατηγορίες, ανάλογα με το εισόδημα, την οφειλή και ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Εμείς απλώς ακούμε τον πελάτη”.

Τα νοικοκυριά πλέον χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Σε αυτά που είναι επιλέξιμα για το νόμο Κατσέλη, σε όσους εντάσσονται στους περιορισμούς του νέου νομοσχεδίου για τα ενήμερα στεγαστικά και σε όσους προχωρούν σε διακανονισμό με τις τράπεζες.

Απώτερος σκοπός της τράπεζας είναι να αξιολογήσει σωστά δύο βασικά στοιχεία για τον πελάτη. Την πρόθεσή του να πληρώσει και την ικανότητά του να πληρώσει. Προσπαθούν, με άλλα λόγια, να διαγνώσουν ποιος μπορεί να κάνει τι!

Καταναλωτικά (κάρτες-δάνεια)

Οι καταναλωτικές χορηγήσεις έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες, όπως το ιδιαίτερα υψηλό επιτόκιο στις κάρτες (κυμαίνονται μεταξύ 15%-18%.

Οι πιστωτικές κάρτες έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα, καθώς στο απόγειο της κρίσης, οι τράπεζες μπλοκάρουν τη συνολική σχέση με τον πελάτη, όταν σημειώνεται καθυστέρηση στην πληρωμή της κάρτας.

Σήμερα οι τράπεζες, αφού κλείσουν οι κάρτες και οι οφειλές μετατραπούν σε δάνειο τακτής λήξης, μειώνουν για μία διετία το επιτόκιο στην περιοχή του 8%-9%. Μετά το επιτόκιο επιστρέφει στο επίπεδο που προσφέρει η τράπεζα για τα καταναλωτικά δάνεια.

Για όσους έχουν δάνειο και όχι κάρτα, οι τράπεζες μειώνουν και σε αυτή την περίπτωση το επιτόκιο για μία διετία, ωστόσο, παράλληλα αυξάνουν τη διάρκεια του δανείου, ώστε όταν το επιτόκιο επιστρέψει στο αρχικό του ύψους, η δόση να παραμένει σε χαμηλότερα επίπεδα από την αρχική.

Όσοι έχουν καταναλωτικά δάνεια και κάρτες μπορούν να ωφεληθούν από το “μάζεμα” των υποχρεώσεων σε μία. Οι τράπεζες προτιμούν να έχουν ένα προϊόν ανά πελάτη που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ως προς την αποπληρωμή του.

Στεγαστικά

Τα στεγαστικά δάνεια ήταν τα τελευταία που άρχισαν να “κοκκινίζουν”, για προφανείς λόγους. Λόγω ωστόσο των ευαίσθητων κοινωνικών προεκτάσεων που τα συνοδεύουν και του γεγονότος ότι τα υπόλοιπα τους φτάνουν τα 80 δισ. ευρώ, οι τράπεζες ξεκίνησαν από τα μέσα του 2011 τις ρυθμίσεις.

Η “εκστρατεία” των τραπεζών έχει στόχο τον περιορισμό των επισφαλειών. Σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν μεταβληθεί οι όροι περίπου στο 20%-25% των προϊόντων στεγαστικής πίστης.

Όσοι λοιπόν δεν συμπεριλαμβάνονται στα στενά όρια του νόμου για τις ρυθμίσεις των στεγαστικών δανείων μπορούν να βρουν άκρη αν έρθουν σε επαφή με την τράπεζα. Στην… ημερήσια διάταξη είναι οι διευκολύνσεις μέσω της επιμήκυνσης του δανείου. Δίνεται, επίσης, η δυνατότητα πληρωμής μόνο τόκων για ένα εύλογο χρονικό διάστημα που συνήθως ορίζεται σε διετία.

Τα αρμόδια τμήματα έρχονται σίγουρα σε επαφή με τον πελάτη και αναζητούν από κοινού μία αμοιβαία αποδεκτή λύση όταν η καθυστέρηση ξεπερνά τις 90 ημέρες. Ακόμη και νωρίτερα όμως γίνεται προσπάθεια επικοινωνίας, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το όποιο πρόβλημα, πριν “σκάσει” το δάνειο. Οι τράπεζες θέλουν να περάσουν τη γραμμή “ελάτε να τα βρούμε” προτρέποντας τους δανειολήπτες να επιδιώκουν τη ρύθμιση όταν πραγματικά έχουν πρόβλημα.

Επιχειρηματικά

Για τις επιχειρήσεις οι τράπεζες δεν ξεφεύγουν από τη γραμμή που ακολουθούν για τις υπόλοιπες χορηγήσεις. Η μείωση του επιτοκίου είναι η πρώτη επιλογή, καθώς και η αύξηση της διάρκειας του δανείου.

Έχεις διαθέσιμα και επιλέξιμα ενέχυρα; Υπάρχει η δυνατότητα παροχής εξασφαλίσεων; Αν ναι, τότε η μείωση της δόσης για ένα επιχειρηματικό δάνειο μπορεί να φτάσει ακόμη και το 70%. Αυτό μπορεί να γίνει είτε για συγκεκριμένη περίοδο – επαναφέροντας στη συνέχεια τους αρχικούς όρους – είτε μέχρι τη λήξη του δανείου, ανάλογα με τις εξασφαλίσεις. Συνήθως, η μείωση είναι μεγαλύτερη όταν έχει χαρακτήρα προσωρινής ρύθμισης.

Οι τράπεζες επαναξιολογούν σε τακτική βάση τη σχέση τους με τον εταιρικό πελάτη, με αποτέλεσμα να βγαίνει η προσημείωση στην περίπτωση βελτίωσης των συνθηκών και επιστροφής του δανείου στην πρότερη κατάσταση. Τα επιχειρηματικά κέντρα των τραπεζών έχουν ένα “πλεονέκτημα” σε σύγκριση με τη διαχείριση των πελατών λιανικής. Ότι η επαφή με τον πελάτη είναι συχνή και σε πολλές περιπτώσεις σχεδόν καθημερινή. Συνεπώς, η διευθέτηση των όποιων προβλημάτων περνάει από το “φίλτρο” της “προσωπικής” σχέσης με τον πελάτη.

Πηγή:www.capital.gr